TŁUMACZENIE : Olga Jakubiel. 
POCHODZENIE: Japonia. 
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO
WZORCA: 09.02.2017.
UŻYTKOWOŚĆ: Pies myśliwski do polowania na ptaki i małą zwierzynę. Pies do towarzystwa. 
KLASYFIKACJA F.C.I.: Grupa 5 Szpice i psy ras pierwotnych. Sekcja 5 Szpice azjatyckie i rasy pokrewne. Bez prób pracy

Zarys Historii Rasy

Shiba była rodzimą japońską rasą już od czasów pierwotnych. Słowo „shiba” oznacza coś „małego”, „małego psa”. Środowiskiem, w jakim ukształtowała się shiba, był górzysty obszar, położony nad brzegiem Morza Japońskiego; [shiba] używana była [tam] do polowania na małą zwierzynę i ptaki. Przedstawiciele rasy różnili się od siebie nieznacznie, ze względu na zróżnicowanie miejsc ich pochodzenia. Ponieważ w latach 1868-1912 sprowadzano z Anglii takie psy, jak setery angielskie i pointery, polowania stały się w Japonii formą sportu.
Krzyżowanie shiby z angielskimi psami stało się tak powszechne, że w okresie między rokiem 1912 a 1926 czysta shiba stała się prawdziwą rzadkością, której występowanie ograniczało się do obszarów, z których się wywodziła. Około roku 1928 myśliwi i inni wykształceni ludzie zainteresowali się ochroną czystej shiby ; rozpoczął się poważny program ochrony niewielkiej liczby czystych linii, natomiast wzorzec rasy ostatecznie ujednolicono w 1934 r. W 1937 r. shiba została uznana za „pomnik przyrody”; następnie hodowano ją i ulepszano tak, by stała się znakomitą rasą, jaką znamy dziś.

Wrażenie ogólne

Pies małej wielkości, harmonijny, o dobrym kośćcu i dobrze rozwiniętych mięśniach. Mocnej budowy. Szybki, swobodny i piękny chód.

Istotne Proporcje

Stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia wynosi 10:11

Usposobienie/Temperament:

Temperament – wierny, o wyostrzonych zmysłach, bardzo czujny.

Głowa:

OKOLICA MÓZGOCZASZKI : 
Czaszka: Szerokie czoło. 
Stop: Wyraźnie zaznaczony, z delikatną bruzdą.
OKOLICA TWARZOCZASZKI:
 Nos: Pożądany czarnego koloru.
 Grzbiet nosa prosty. 
Kufa: Umiarkowanie gruba, zwężająca się
Wargi: Przylegające. 
Szczęka i żuchwa oraz uzębienie: Zęby mocne; zgryz nożycowy.
Policzki: Dobrze wykształcone.
Oczy: Niezbyt małe, trójkątne, ciemnobrązowego koloru; zewnętrzne kąciki oczu lekko skierowane ku górze. 
Uszy: Stosunkowo małe, trójkątne, nieco pochylone do przodu, pewnie stojące.

Szyja:

Gruba, mocna i zharmonizowana z głową i tułowiem.

Tułów:

Grzbiet: Prosty i mocny.
Lędźwie: Szerokie i umięśnione.
Klatka piersiowa: Głęboka; żebra umiarkowanie wysklepione.
Brzuch: Lekko podciągnięty

Ogon:

Wysoko osadzony, gruby, zdecydowanie zwinięty lub zagięty jak sierp nad grzbietem; gdy ogon jest opuszczony, jego koniec sięga niemal stawów skokowych. 

Kończyny:

KOŃCZYNY PRZEDNIE : Widziane z przodu., przednie kończyny proste.

Ramię: tworzące umiarkowany kąt z łopatką.

Śródręcze: Lekko ukośne.

Łopatki: Łopatka umiarkowanie ukośna

Łokcie: Przylegające.

KOŃCZYNY TYLNE:
Uda:
Dobrze rozwinięte.

Podudzia: Krótkie, ale dobrze rozwinięte.

Stawy skokowe: Grube i mocne.

ŁAPY: Palce zwarte i dobrze wysklepione.
Opuszki twarde i elastyczne. Pazury twarde, preferowane ciemnego koloru.

Ruch/Chód:

Lekki i energiczny. 

Szata:

WŁOS: Włos okrywowy szorstki i prosty; podszycie miękkie i gęste; włos na ogonie nieco dłuższy i odstający.
MAŚĆ: Ruda, czarna podpalana, sezamowa, czarna sezamowa, ruda sezamowa.

Definicja koloru sezamowego:
Sezamowy: Równomierne połączenie białych i czarnych włosów.

Czarny sezamowy: Przewaga czarnych włosów nad białymi.

Rudy sezamowy: Rude tło, połączone z czarnymi włosami.

Urajiro

Wszystkie wspomniane wyżej kolory muszą mieć „urajiro”.

„Urajiro”: Biaława szata po bokach kufy, na policzkach, spodzie żuchwy, szyi, klatce piersiowej, brzuchu i spodniej części ogona oraz wewnętrznej stronie kończyn.

Lekkość i ciężar ciała:

Wysokość w kłębie:

Psy: 39,5 cm.
Suki: 36,5 cm.

Tolerancja 1,5 cm powyżej i poniżej. 

Wady:

Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu.

• Brak dymorfizmu płciowego.
• Lekki przodozgryz lub tyłozgryz.
• Liczne braki w uzębieniu.
• Płochliwość. 
• Umaszczenie Pinto. 

Wady dyskwalifikujące:

 •Agresja lub nadmierna bojaźliwość.
• Nie stojące uszy.
• Wiszący lub krótki ogon. 
• Skrajny tyłozgryz lub przodozgryz.   
Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany. 
Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.