W przypadku rasy Shiba Inu, Związek Kynologiczny w Polsce nie wymaga żadnych badań ale każdy hodowca, któremu zależy na zdrowiu je wykonuje.
Kupno psa po przebadanych rodzicach jedynie minimalizuje prawdopodobieństwo wystąpienia chorób. Należy pamiętać, że w każdej hodowli pracujemy z żywymi istotami dlatego nie można przewidzieć jakie będzie szczenię kiedy osiągnie wiek dorosły. Każdy pies tak naprawdę choruje.
Nieważne, skąd go mamy- może się przeziębić, dostać biegunki, złamać łapę czy mieć po prostu gorszy dzień.
Biorąc psa pod swój dach podejmujemy pewne ryzyko i nie można za absolutnie wszystko obwiniać hodowcy.
Dysplazja
Dysplazja stawu biodrowego (HD) to jedna z najczęściej występujących rozwojowych chorób układu ruchu, która dotyczy głównie dużych i olbrzymich psów, ale zdarza się również u kotów i u ras mniejszych.
Dysplazja stawu biodrowego odpowiada za niedopasowanie stawu biodrowego. Może ona powodować kulawiznę, chorobę zwyrodnienia stawów, ból a nawet uniemożliwić psu chodzenie w zaawansowanych stadiach.
Należy zauważyć, że shiba jest psem o lekkiej wadze przez co wysoki stopień dysplazji nie wydaje się zbytnio wpływać na życie psa w przeciwieństwie do bardzo dużych ras.
W Polsce stosuje się do tego następującą skalę:
- A – idealne stawy biodrowe
- B – stawy biodrowe, które nie są idealne. Nie jest to dysplazja.
- C – lekka dysplazja;
- D – umiarkowana dysplazja;
- E – ciężka dysplazja.
Sposób dziedziczenia się dysplazji nie jest do końca nam znany. Jest to choroba częściowo dziedziczna i częściowo środowiskowa. Dla przykładu- psy, które stale skaczą mogą uszkodzić sobie stawy i w tym przypadku nie mamy do czynienia z dysplazją genetyczną.
W Polsce nie ma obowiązku badania pod kątem tej choroby ale każdy szanujący się hodowca bada swoje dorosłe psy, które dopuszcza do rozrodu aby wykluczyć prawdopodobieństwo dysplazji w dalszych pokoleniach oraz w celu odpowiedniego doboru skojarzeń!
Zwichnięcie Rzepki
Zwichnięcie rzepki to przypadłość, którą coraz częściej można zaobserwować u rasy. Ma ona niestety bardzo duży wpływ na jakość życia psa!! Podczas zwichnięcia rzepki pies odczuwa ogromny ból i ma problemy z poruszaniem się.
Zwichniecie wrodzone rzepki związane jest z wadą anatomiczną polegającą na nieprawidłowym umiejscowieniu guzowatości piszczelowej do której mocowane jest więzadło proste rzepki. Stopień zwichnięcia rzepki skorelowany jest ze stopniem nieprawidłowej lokalizacji przyczepu więzadła- umiejscowienia guzowatości piszczelowej.
Podobnie jak Dysplazja, zwichnięcie rzepki ma kilka stadiów.
– stopień I, gdzie podczas badania można palpacyjnie zwichnąć rzepkę, po zwolnieniu nacisku powraca ona
do normalnej anatomicznej pozycji,
– stopień II – rzepka ulega zwichnięciu samoistnie przy zgięciu kolana lub przy ręcznym jej przesunięciu i pozostaje w zwichnięciu do czasu wyprostowania kończyny w stawie kolanowym lub palpacyjnej repozycji
– stopień III występuje, gdy rzepka jest zwichnięta, ale przy ucisku jesteśmy wstanie ją prawidłowo ułożyć, ale po usunięciu przyłożonej siły ulega ponownie przesunięciu
– stopień IV rzepka trwale zwichnięta i nie można przywrócić jej anatomicznego położenia
Jeżeli chodzi o tą chorobę to jest ona w dużej mierze dziedziczna nawet, jeżeli istnieje jakiś czynnik środowiskowy.
Moim zdaniem osobniki ze stopniem II lub wyższym nie powinny być dopuszczane do hodowli.
Przykład:
Alergie
Na grupach dyskusyjnych widzimy coraz więcej rozmów gdzie ktoś pisze o swoim piesku uczulonym na wołowinę lub kurczaka a nawet i pyłki. Istnieje prawdopodobieństwo, że alergia w dużej mierze może być dziedziczna aczkolwiek nie ma żadnych badań robionych w tym kierunku. Oczywiście nie należy rozmnażać psa alergika. Zabiegi są bardzo drogie i ciężkie dla właściciela.
Niedoczynność Tarczycy
Do najczęstszych objawów zaliczamy- ospałość, zwiększenie masy ciała (mimo pobierania takiej samej ilości pokarmu), niechęć do ruchu i zabawy, szukanie cieplejszych miejsc do spania. Sierść psa staje się matowa, wypada, jest tłusta w dotyku. Skóra może ulec przebarwieniom.
Ponadto mogą się pojawiać objawy ze strony układu sercowo-naczyniowego (spowolnione bicie serca, niewydolność), zaburzenia w cyklu płciowym, bezpłodność i obniżenie libido u samców. Zdarza się, że pojawiają się również objawy neurologiczne. W znikomej ilości przypadków niedowład kończyn, porażenie nerwu twarzowego czy skręcenie głowy to jedyne zauważalne symptomy niedoczynności.
Shiba jest rasą predysponowaną do tej choroby przez co zalecam regularne badanie naszego pupila od momentu, kiedy piesek ukończy 3 lata!
GM1-Gangliozydoza
Gangliozydoza jest nieuleczalną, dziedziczoną w sporób recesywny (oboje rodzice muszą być nosicielami) chorobą występującą u rasy Shiba Inu. Pierwsze objawy występują po upływie 3-8 tygodnia życia, są to: problemy z poruszaniem się, brak przyrostów masy ciała, brak koordynacji ruchów głowy, rytmiczne oscylacje gałek ocznych (oczopląs). Objawy ulegają nasileniu wraz z wiekiem, shiby rzadko dożywają 8 miesiąca życia .
W naszym kraju istnieje możliwość wykonania badania na GM1.
PRA- Postępujący zanik siatkówki
PRA jest schorzeniem dziedzicznym, w którego przebiegu mutacje genów odpowiedzialnych za działanie komórek światłoczułych w siatkówce oka, prowadzą do upośledzenia ich funkcji i w konsekwencji stopniowej utraty wzroku.
W pierwszej kolejności zanikowi ulegają pręciki – komórki odpowiedzialne za tzw. widzenie nocne, a następnie czopki, dzięki którym zwierzę widzi za dnia oraz rozpoznaje kolory. Postępujący zanik siatkówki może doprowadzić do całkowitej ślepoty zwierzęcia